Karol Nienartowicz; 10 lat w górach – PODSUMOWANIE

Szwajcaria, Alpy Berneńskie

23 lipca minęło 10 lat od momentu kiedy rozpoczęła się przygoda z górami i ze zdjęciami. Pierwsza poważna wycieczka (na Śnieżkę) miała miejsce 23 lipca 2003 roku. Moim ówczesnym aparatem był kiepski analogowy kompakt Vivitar. Od tej pierwszej wyprawy prowadziłem przez całe 10 lat szczegółową ewidencję wszystkich swoich wyjść w góry, gdzie skrupulatnie liczyłem kilometry, wysokości, zapisywałem trasy itd. Dlatego teraz pokusiłem się o małe podsumowanie tego długiego – bo trwającego ponad 1/3 mojego życia, okresu.

420 – tyle dni spędziłem w górach, jeśli liczyć, że jeden dzień to jedna wycieczka. To w sumie daje rok i niecałe 2 miesiące w górach. Najwięcej dni – 51 w 2011 r.

10 lat to120 miesięcy, czyli ok 520 tygodni. Jeśli wyciągnąć średnią to miesięcznie wychodzi ponad 3 wyjścia w góry, czyli trochę mniej niż jedno w każdym z 520 tygodni.

6472 - tyle kilometrów przeszedłem w tym czasie w górskim terenie. To tak jakby pójść pieszo z Warszawy do Delhi – stolicy Indii.

271.045 tyle metrów podejść zrobiłem podczas tych 10 lat. To taki dystans jakby podejść 30 razy na Mount Everest z poziomu morza, albo 300 razy z Karpacza na Śnieżkę!

5 par górskich butów – tyle zdarłem podczas tego okresu (piąte właśnie zdzieram). Średnio w każdych butach przeszedłem ok 1300 km.

7 aparatów służyło mi w górach od 2003 roku. W tym dwa aparaty analogowe i dwie lustrzanki cyfrowe.

54 km. Tyle liczyła trasa najdłuższej jednodniowej wycieczki w góry. 27 września 2008 roku poszedłem z Karpacza przez Śnieżkę, aż na Cerną horę, a następnie wracałem przez Horni Marsov, Lasocki Grzbiet i Tabaczaną Ścieżkę – ponownie do Karpacza.

1980 m - Na tej samej wyprawie zanotowałem też rekordową sumę podejść dla jednej wycieczki.

21 – tyle krajów europejskich odwiedziłem w czasie swoich wypraw. Co ciekawe wszystkie te kraje odwiedziłem w ostatnich 5 latach.

Ważniejsze zdobyte szczyty:

Dome des Ecrins (4015 m) (prawie zdobyty, do szczytu brakło ok 50 m)

Triglav (2864 m) – najwyższy szczyt Słowenii

Maja Jezerce (2694 m)– najwyższy szczyt Gór Dynarskich

Moldoveanu (2544 m) – najwyższy szczyt Rumunii

Rysy (2499 i 2503 m) – najwyższy szczyt Polski i najwyższy szczyt Tatr dostępny szlakiem

Bystra (2248 m) – najwyższy szczyt Tatr Zachodnich

Hoverla (2061 m) – najwyższy szczyt Ukrainy

Śnieżka (1602 m) – najwyższy szczyt Czech

Ben Nevis (1344 m) – najwyższy szczyt Wielkiej Brytanii

Trochę ciekawych szczycików w polskich górach:

Tatry: Wołowiec, Jarząbczy, Kończysty, Starorobociański Wierch, Błyszcz, Trzydniowiański, Kościelec, Kozi Wierch, Świnica, Giewont, Kasprowy Wierch, Granaty,

Beskidy: Pilsko, Barania Góra, Czupel, Skrzyczne

Bieszczady: Tarnica, Caryńska, Wetlińska, Krzemień, Halicz, Rozsypaniec, Rawki

Pieniny: Trzy Korony, Sokolica

Sudety: Śnieżka, Śnieżnik, Wysoka Kopa, Orlica, Jagodna, Skalnik, Ślęża, Borowa, Chełmiec, Waligóra, Wielka Sowa, Kowadło, Biskupia Kopa

Subiektywny wybór miejsc, które zrobiły na mnie największe wrażenie:

Polana Hochbalmen nieopodal Matterhornu, Alpy Walijskie, Szwajcaria.

 

 

To miejsce chyba nie może nie zrobić wrażenia! Obecność góry gór, która nie dość, że jest na wyciągnięcie ręki, to jeszcze od tej strony prezentuje się wyjątkowo okazale, to prawdziwa ozdoba tej łąki. Ponadto nie dojeżdżają tu żadne wyciągi, więc ludzi jest dużo mniej niż w okolicy. Spore fragmenty płaskiego terenu idealnie nadają się do biwakowania.

Aiguilles d'Arves, Alpy Delfinackie, Francja.

Niezwykłej urody strzeliste wyizolowane szczyty (najwyższy 3514 m) w masywie Grandes Rousess. Jedno z piękniejszych, prawie zapomnianych miejsc w Alpach.

Dolina Buni jezerces, Góry Przeklęte, Albania.

Zupełnie dzika dolina, gdzie znajduje się 6 wysokogórskich jezior o szmaragdowej barwie, otoczonych najwyższymi w Górach Dynarskich szczytami. Rusza stąd wyznakowany w ostatnich latach szlak na najwyższy szczyt całego pasma Maja jezerce. Miejsce jest naprawdę niezwykłe – wysokie góry i prawie bezludnie.

Kazalnica Mięguszowiecka i Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem, Tatry, Polska.

Jest to chyba moje ulubione miejsce w całych Tatrach, nawet fajniejsze niż Rysy, Kościelec i Dolina Pięciu Stawów Spiskich, które też bardzo lubię. Na zielonym szlaku prowadzącym na przełęcz urok traw i groza skalnych ścian występuje w niemal idealnych proporcjach. Piękno miejsca podkreśla obecność wielkich stawów górskich – Morskiego Oka i Czarnego Stawu pod Rysami.

Czarny Staw pod Rysami, Tatry, Polska.

Widziałem dziesiątki jezior górskich, ale nigdy takiej urody jak Czarny Staw pod Rysami. Zbiornik jest otoczony wysokimi na prawie kilometr skalnymi ścianami, które wychodzą niemal z samego brzegu, przez co słońce świeci tu zawsze bardzo krótko. Rzadko bywam w tym miejscu w pełnym słońcu, a to właśnie wtedy woda ma najpiękniejszy kolor.

Prisojnik, Alpy Julijskie, Słowenia.

Jeden z najciekawszych szlaków w Alpach Julijskich – prowadzący niedługą, ale eksponowaną i siłową ferratą. Sam szczyt też ciekawy – choć niewysoki. Niezapomniane wrażenia.

Alpy Kamnicko-Sawińskie, Słowenia.

Niezłe zaskoczenie – ferrata rozciągnięta między najwyższymi szczytami, która biegnie główną granią tych gór, zrobiła na mnie większe wrażenie niż wszystkie ferraty Alp Julijskich razem wzięte. Piękne graniowe odcinki, duża ekspozycja, tunele, klamry, pręty – i tak góra-dół przez 11 godzin!

Śnieżne Kotły i Wielki Staw w Karkonoszach, Polska.

Moje dwa ulubione miejsca w Karkonoszach – wizytówka tych gór. Oba zwykle zatłoczone, bo trzeba wiedzieć kiedy i o której godzinie się tam zjawić. Często tam wracam, zwłaszcza jesienią i na wiosnę, kiedy jest najładniej.